VERLANGEN NAAR LOODS
Als ik mijzelf niet was, dan volgde ik vast het
stukje DNA van mijn overgroot-papa,
die loodsman was en overvaren werd, gered,
zes maanden dood gewaand, uiteindelijk daarna
herenigd met zijn weduwvrouw in diepe rouw.
– De vaarroute kennen, op kompas koersen,
gevaren vermijden, de diepten peilen,
niet verzanden, niet stranden, geen wild water
ontwijken, calculeren, navigeren
en schipperend kapiteins adviseren –
Hoe was het Texel vergaan, zonder het varend
bestaan van al deze mannen die ondiepten
omzeilden voor andermans zaken? Als zij niet
in veilige vaart buitengaats waren gegaan,
hoe had het er dan uitgezien en voorgestaan?
– Geen IJzeren Kaap of straat voor De Witt.
Geen Loodsmansduin en Herenstraat. Kaap Skil
bijna leeg. Geen botter als Texelstroom,
geen overdracht van vader op zoon, geen Reede,
geen Knoppenbuurt. En geen welvaart, wellicht –
Als ik mijzelf niet was, ging ik zeker overstag
voor seinvlag G. Al trekt de zee, al mogen vrouwen,
waar blijft de aanwas van loodsen in spe?
Als ik het zout in mijn bloed had gevolgd, was ik
van wal gestoken, met de ziel op zoek gegaan.
Fiet van Beek,
eilanddichter
